varolmanın dayanılmaz hafifliği / milan kundera

istediğini bilememenin aslında son derece doğal olduğunu anlayınca
kadar kızdı kendine.sadece bir tek hayat yaşadığımız için bu hayatı
öncekilerle karşılaştıramaz ya da kusurlarımızı gelecekteki
hayatlarımızda gideremeyiz;bu nedenle ne istediğimizi
bilemeyiz..terezayla olmak mı daha iyiydi,yalnız olmak mı karşılaştı...rma
fırsatı olmadığı için hangi kararın dahaiyi olduğunu sınamanın bir yolu
yok.olaylar nasıl gelişirse öyle yaşıyoruz,önceden uyarılmaksızın,rolünü
ezberlemeden sahneye çıkan bir tiyatro oyuncusu gibi.hayat öncesi prova
hayatın ta kendisiyse,ne değeri olabilir yaşamanın?

s(18)

tomas'a
duyduğu,birleşmeyle sonuçlanan aşkın dışında,olasılıklar
düzleminde,öteki erkeklere yönelik sonsuz sayıda birleşmeye dönüşmemiş
aşk vardı...
hepimiz hayatımızın en büyük aşkının hafif,ağırlıksız
birşey olabileceği düşüncesi yekten reddederiz;aşkımızın tam olması
gerektiğini,onsuz hayatımızın hiçbir zaman eskisi gibi olamayacağını
varsayarız;
en kasvetli,en korkutucu suratıyla bizzat beethoven'in o
büyük aşkımıza bir ''es muss sein!''çektiği duygusuna kapılırız.
(olmalı!)