Hayatın bizim değerimizi bilmediğinden yakınırken aslında hayatın
değerini bilmeyenin biz olduğumuzu anlamamız her zaman mümkündür.
Virginia
Wolf'un hayatını,onun yazdığı Mrs. Dalloway isimli romanla
...birleştirerek Saatler isimli bir roman yazan Cunningham'ın
kahramanlarından biri,o değerini bilmediğimiz anlardan birini daha sonra
hatırladığında kederle,o anı ''mutluluğun başlangıçı sandığını ama o
anın aslında mutluluğun kendisi olduğunu'' düşünür.
O başlangıç
anının devamının gelmemesinden doğan hayal kırıklığı,yıllarca
sonra,mutluluğun aslında o an yaşandığını anlamanın yarattığı bir
minnettarlığa ve sevince dönüşür.
Kadın,yaşadığı anın adını
yanlış koymuş,o anı çok umursamayıp ondan sonra gelecek anlarla
ilgilenmiş ve epeyce zaman sonra beklediği anın aslında ona gelmiş an
olduğunu anlamıştır.
Hayata tekrar bakmak,ona kaybolmuş bir
anı,kıymeti bilinmemiş bir mutluluğu ve çok az insanın sahip olabildiği
bir duyguyu yaşamış olduğunu fark etmenin sevincini getirmiştir...
Zamanın
bize bağışladığı anlar içinde en değersiz bulduğumuz an genellikle
yaşadığımız andır,kıymeti en az bilinen,bütün anlar içinde en ''üvey''
olan,kendimize en uzak tuttuğumuz an tam da avucumuzda bulunan o andır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder